انتشار یک تک‌آهنگ با دکلمه ژاله علو
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۹۱۶۸۶
قطعه کلاسیک«چون تو بیایی» از آلبوم «افسانه و افسون» با صدای مجتبی صفارهرندی و دکلمه ژاله علو منتشر شد.
به گزارش ایسنا، «چون تو بیایی» کاری مشترک از مجتبی صفارهرندی و ژاله علو با ملودی این خواننده است که با تنظیم ایلیا منفرد در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.
این قطعه موسیقی یکی از قطعات آلبوم «افسانه و افسون» این خواننده است که پیش از این در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همچنین مجید فلاح‌پور در جایگاه مدیر هنری همکاری داشته است. «چون تو بیایی» از هم اکنون از تمامی رسانه های معتبر موسیقی در دسترس است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ژاله علو آلبوم موسيقي دفاع مقدس منوچهر هادی جشنواره ملی سرود فجر سازمان بسيج مستضعفين آرش میراحمدی عملیات طوفان الاقصی نقاشي فرهنگستان هنر دفاع مقدس منوچهر هادی جشنواره ملی سرود فجر سازمان بسيج مستضعفين
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۹۱۶۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تفال به حافظ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳؛ به جان او که گرم دسترس به جان بودی...
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
به جان او که گرم دسترس به جان بودی
کمینه پیشکش بندگانش آن بودی
بگفتمی که بها چیست خاک پایش را
اگر حیات گران مایه جاودان بودی
به بندگی قدش سرو معترف گشتی
گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی
به خواب نیز نمی‌بینمش چه جای وصال
چو این نبود و ندیدیم باری آن بودی
اگر دلم نشدی پایبند طره او
کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی
به رخ چو مهر فلک بی‌نظیر آفاق است
به دل دریغ که یک ذره مهربان بودی
درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور
که بر دو دیده ما حکم او روان بودی
ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی
شرح لغت: کمینه:صفت پیشکش/ لمعه ی نور:درخشش نور.
تفسیر عرفانی:۱- حضرت حافظ در بیت‌های هفتم و هشتم می‌فرماید:
او را در خواب حتی نمی‌بینم، چه رسد به دیدار او. پس اینک که وصال میسر نمی‌باشد، کاش او را در خواب می‌دیدم.
* اگر حافظ با پرندگانی که هر صبح نغمه سر می‌دهند، هم آواز شود، ناله اش فاش نمی‌شود تا محبوب آگاه شود.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- در اندیشه کار یا چیزی یا کسی هستید که فعلاً بسیار دور است؛ بنابراین بهتر است که صرف نظر کنید. وقت را بیهوده از دست ندهید، زیرا دل در گرو آرزو‌های رنج آور نهاده اید.
تعبیر غزل:به کسی دل بسته‌ای و این دلبستگی تا به آن حد است که فکر می‌کنی او تنها بهانه‌ی تو برای زندگی است، اما به وصال او امید نداری. با این حال با تمام وجود در این راه تلاش می‌کنی و از جان مایه می‌گذاری.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز